-
1 uzależnić
uzależni|ć\uzależnićj, \uzależnićony сов. od kogo-czego 1. сделать зависимым, поставить в зависимость от кого- чего;coś jest \uzależnićone od czegoś что-л. зависит от чего-л.; 2. обусловить чем; \uzależnić od wyrażenia zgody przez rodziców обусловить согласием родителей+2. uwarunkować
* * *uzależnij, uzależniony сов. od kogo-czego1) сде́лать зави́симым, поста́вить в зави́симость от кого-чегоcoś jest uzależnione od czegoś — что́-л. зави́сит от чего́-л.
2) обусло́вить чемuzależnić od wyrażenia zgody przez rodziców — обусло́вить согла́сием роди́телей
Syn:uwarunkować 2)
См. также в других словарях:
kwestia — ż I, DCMs. kwestiatii; lm D. kwestiatii (kwestiatyj) 1. «sprawa wymagająca rozstrzygnięcia, załatwienia; zagadnienie, problem» Kwestia drażliwa, paląca, zawiła, skomplikowana. Kwestia delikatnej natury. Zbadać, wyjaśnić, podjąć jakąś kwestię.… … Słownik języka polskiego
jak — I 1. «zaimek zastępujący przysłówki i równoważne z nimi części zdania» a) «używany w pytaniach lub zdaniach o charakterze ekspresywnym» Jak się masz? Jak zdrowie? Jak mi przykro! Jak pogodzić to wszystko? ◊ Jak mu tam «jak się nazywa» Zawołaj… … Słownik języka polskiego
warunek — m III, D. waruneknku, N. waruneknkiem; lm M. waruneknki 1. «czynnik, od którego uzależnione jest istnienie czegoś» Warunek rozwiązalności równania. Konieczny warunek postępu. Oszczędność warunkiem dobrobytu. 2. «zastrzeżenie, od którego… … Słownik języka polskiego